Ultra yüksek moleküler ağırlıklı polietilen için tanımlama yöntemi.
Ultra yüksek moleküler ağırlıklı polietilen, işlenmesi zor olan ve süper aşınma direncine, kendi kendini yağlama özelliğine, yüksek mukavemete, kararlı kimyasal özelliğe ve güçlü yaşlanma karşıtı özelliğe sahip bir tür makromoleküler bileşiktir. Bu nedenle doğru ve yanlış makromoleküler polietileni tanımlarken bu özelliklere dikkat etmeliyiz. Spesifik tanımlama yöntemleri aşağıdaki gibidir:
1. Tartım kuralı: Saf ultra yüksek moleküler ağırlıklı polietilenden yapılan ürünler, 0,93 ile 0,95 arasında özgül ağırlığa, düşük yoğunluğa sahiptir ve su yüzeyinde yüzebilir. Saf polietilen malzeme değilse suyun dibine batar.
2. Sıcaklık ölçümü: Saf ultra yüksek moleküler ağırlıklı polietilen ürünler 200 santigrat derecede erimez veya deforme olmaz, ancak yumuşar. Saf ultra yüksek moleküler ağırlıklı polietilen malzeme değilse, 200 santigrat derecede deforme olur.
3. Görsel yöntem: Gerçek ultra yüksek moleküler ağırlıklı polietilenin yüzeyi düz, üniform, pürüzsüzdür ve enine kesit yoğunluğu çok üniformdur. Saf polietilen malzeme değilse, renk soluktur ve yoğunluk eşit değildir.
4. Kenar testi yöntemi: Saf ultra yüksek moleküler ağırlıklı polietilenin kenarlı uç yüzü yuvarlak, düzgün ve pürüzsüzdür. Saf polietilen malzeme değilse flanş uç yüzünde çatlaklar olur ve ısıtma sonrası flanşlama yapılırken cüruf dökülebilir.
